znane piosenki włoskie

1. AZZURRO - 1960 - Adriano Celentano

2. NEL BLU DIPINTO DI BLU (VOLARE) - 1958 - Domenico Modugno
3. FELICITA' - 1982 - Al Bano & Romina Power
4. L'ITALIANO - 1983- Toto Cutugno
5. TORNERO' - I Santo California
6. O SOLE MIO - 1898- Enrco Carluso

WŁOSKI

POLSKI

Penso che un sogno così non ritorni mai più mi dipingevo le mani e la faccia di blu poi d'improvviso venivo dal vento rapito e incominciavo a volare nel cielo infinito Volare oh, oh cantare oh, oh nel blu dipinto di blu felice di stare lassù e volavo, volavo felice più in alto del sole ed ancora più su mentre il mondo pian piano spariva lontano laggiù una musica dolce suonava soltanto per me Volare oh, oh cantare oh, oh nel blu dipinto di blu felice di stare lassù ma tutti i sogni nell'alba svaniscon perché quando tramonta la luna li porta con sé ma io continuo a sognare negli occhi tuoi belli che sono blu come un cielo trapunto di stelle Volare oh, oh cantare oh, oh nel blu degli occhi tuoi blu felice di stare quaggiù e continuo a volare felice più in alto del sole ed ancora più su mentre il mondo pian piano scompare negli occhi tuoi blu la tua voce è una musica dolce che suona per me Volare oh, oh cantare oh, oh nel blu degli occhi tuoi blu felice di stare quaggiù nel blu degli occhi tuoi blu felice di stare quaggiù con te

Myślę, że taki sen nigdy już nie powróci... malowałem sobie ręce i twarz na niebiesko nagle porwał mnie wiatr i zacząłem szybować po bezkresnym niebie Latać oh, oh śpiewać oh, oh w niebieskim (niebie) pomalowany na niebiesko szczęśliwy z bycia tam w górze i leciałem, leciałem szczęśliwy wyżej niż słońce i jeszcze wyżej a kiedy świat pomału znikał gdzieś w dole daleko jakaś słodka muzyka rozbrzmiewała tylko dla mnie Latać oh, oh śpiewać oh, oh w niebieskim (niebie) pomalowany na niebiesko szczęśliwy z bycia tam w górze lecz wszystkie sny znikają o poranku, bo kiedy zachodzi księżyc zabiera je ze sobą lecz ja ciągle śnię patrząc w twoje piękne oczy które są niebieskie jak niebo usłane gwiazdami Latać oh, oh śpiewać oh, oh w niebieskim (niebie) twoich niebieskich oczu szczęśliwy z bycia tu na ziemi i dalej szybuję szczęśliwy wyżej niż słońce i jeszcze wyżej a kiedy świat pomału znika w twoich niebieskich oczach twój głos jest słodką muzyką rozbrzmiewającą dla mnie Latać oh, oh śpiewać oh, oh w niebieskim (niebie) twoich niebieskich oczu szczęśliwy z bycia tu na ziemi w niebieskim (niebie) twoich niebieskich oczu szczęśliwy z bycia tu na ziemi z tobą

WŁOSKI	POLSKI
Cerco l'estate tutto l'anno e all'improvviso eccola qua. Lei è partita per le spiagge e sono solo quassù in città sento fischiare sopra i tetti un aeroplano che se ne va. Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me mi accorgo di non avere più risorse senza di te e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo a te. Il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario và.	Szukam lata przez cały rok i oto nagle się pojawiło Ona wyjechała nad morze a ja zostalem w mieście sam. słyszę nad dachami świst odlatującego samolotu. Błękitne, za bardzo błękitne i za długie jest dla mnie popołudnie uświadamiam sobie, że brak mi sił bez ciebie więc może wskoczę do pociągu i przyjadę do ciebie. Pociąg pragnień w moich myślach jedzie do tyłu.
Sembra quand'ero all'oratorio, con tanto sole, tanti anni fa. Quelle domeniche da solo in un cortile, a passeggiar ora mi annoio più di allora, neanche un prete per chiacchierar. Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me mi accorgo di non avere più risorse senza di te e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo a te. Il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario và.	Przypomina mi się jak byłem w oratorium parafialnym skompanym w słońcu, przed wielu laty. Tamte samotne niedziele na dziedzińcu spędzane na łażeniu teraz nudzę się bardziej niż wtedy, bo nie ma tu nawet księdza z którym można pogadać. Błękitne, za bardzo błękitne i za długie jest dla mnie popołudnie uświadamiam sobie, że brak mi sił bez ciebie więc może wskoczę do pociągu i przyjadę do ciebie. Pociąg pragnień w moich myślach jedzie do tyłu.
Cerco un pò d'Africa in giardino, tra l'oleandro e il baobab come facevo da bambino, ma qui c'è gente, non si può più. Stanno innaffiando le tue rose, non c'è il leone, chissà dov'è. Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me mi accorgo di non avere più risorse senza di te e allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo a te. Il treno dei desideri nei miei pensieri all'incontrario và.	Szukam trochę Afryki w ogrodzie, wśród oleandru i baobabu, jak to robiłem będąc dzieckiem, niestety są tu ludzie i teraz się już tego nie da zrobić. Podlewają właśnie twoje róże, zniknął też lew i kto wie gdzie się podział. Błękitne, za bardzo błękitne i za długie jest dla mnie popołudnie uświadamiam sobie, że brak mi sił bez ciebie więc może wskoczę do pociągu i przyjadę do ciebie. Pociąg pragnień w moich myślach jedzie do tyłu.

Włochy : film

Powojenne kino włoskie jest niezwykle interesującym zjawiskiem kulturowym. Koniec wojny, to jednocześnie koniec dominacji faszystów nad wszystkim dziedzinami życia. Przyszedł więc czas na rozliczenia. Tak powstało słynne kino neorealizmu włoskiego, zapoczątkowane znakomitym filmem Roberto Rosseliniego z 1945 r. pt. „Rzym, miasto otwarte”. Film ten stał się przebojem kasowym (a nakręcony został za minimalne pieniądze, głównie w plenerach i przy wykorzystaniu materiałów dokumentalnych), co dla kina „artystycznego” jest rzadkością. Rzecz rozgrywa się w nędznej dzielnicy okupowanego Rzymu i dotyczy rozpolitykowanego księdza i komunisty, którzy zapominając o różnicach ideowych włączają się w działalność ruchu oporu.

Innym głośnym filmem neorealizmu są „Złodzieje rowerów” Vittorio de Sici . Akcja tego filmu również rozgrywa się w dzielnicy biedoty i opowiada o losach człowieka, któremu ukradziono rower - niezbędny do pracy. Okradziony najpierw długo poszukuje swojego roweru, aż w końcu, w odruchu desperacji sam kradnie rower i zostaje natychmiast złapany. Świadkiem tego poniżenia ojca jest syn, mały chłopiec, który zostaje pozbawiony złudzeń, co do sprawiedliwości społecznej.

W 1948 roku, trzeci z najwybitniejszych reżyserów neorealizmu Luchino Visconti, (pochodzący ze sławnego mediolańskiego rodu arystokratów) adaptował na ekran powieść XIX-wiecznego pisarza sycylijskiego Giovanniego Vergi o rodzinie rybaków zniszczonej przez splot okoliczności. Film, zatytułowany „Ziemia drży” został nakręcony w autentycznych plenerach z udziałem miejscowych wieśniaków Pierwszym włoskim filmem nakręconym w kolorze (1963 r) była także adaptacja literatury dokonana przez Viscontiego - znakomity „Lampart” według powieści Lampedusy.

Po okresie neorealizmu do głosu doszło nowe pokolenie filmowców - Fellini, Pasolini, Bertolucci, Antonioni i Rosi. Każdy z nich dopracował się swego stylu.
Fellini w swoich filmach poruszał rozmaite tematy: wartości ogólnoludzkich („La Strada”, 1957), motywy autobiograficzne („Wałkonie”, 1953; „Armacord” 1974), czy dość zjadliwie pojmowana religia („Słodkie życie”, 1960; „Rzym”,1971).

kuchnia włoska

Kuchnia włoska to przede wszystkim duża ilości warzyw i przypraw takich jak: oegano, rozmaryn, tymianek czy bazylia. Bardzo często używa się oliwy, czosnku, pomidorów oraz oliwek. Potrawy mączne, rybne i owoce Moza to specjalność kuchni włoskiej.

Najpopularniejsza potrawą włoską jest pizza, znana na całym świecie. Prawdopodobnie pierwsza powstała w Neapolu specjalnie dla królowej Włoch, jej składnikiem były pomidory, ser i bazylia, które symbolizowały narodowe barwy Włoch. Nazwana została margherittą, której nazwa zachowała się do dziś. Kolejna znana potrawą jest spaghetti, składa się z długich, grubych nitek makaronu, wymieszanego z sosem i posypanego serem. Lasagne to również znana włoska potrawa z płaskiego makaronu, przekładanego farszem i zapiekana. Inne popularne potrawy: risotto, ravioli, tortellini czy zupa minestrone.

Włoskie desery to również same pyszności, bo kto nie zna przepysznego tiramisu czy jak sama nazwa wskazuje lodów włoskich. Parmezan, mozarella, mascarpone i wiele innych to typowe sery pochodzące z różnych części Włoch.

Włochy to jeden z najpopularniejszych producentów win na świecie. Odmian wina jest wiele, ponieważ każdy region szczyci się własną. Najsłynniejsze to Chianti z Toskanii, Marsala z Sycylii i Bardolino pochodzące z Friuli-Wenecja Julijska.

Rzym

Rzym - wieczne miasto. Miasto do którego przez całe wieki prowadziły wszystkie drogi i z pewnością miasto, do którego prędzej czy później musi poprowadzić droga każdego turysty. Jak dotąd jeszcze żadne inne miasto nie było centrum świata przez tak długi okres czasu i niewiele może się pochwalić tak długą i niespokojną historią jak Rzym. Rzym istnieje ponad 3000 lat i wydaje się, że każdy rok odcisnął swój ślad w tkance metropolii. Nie tylko rzymscy imperatorzy, ale również średniowieczny władcy, tacy jak Otto I traktowali Rzym jako prawdziwie uosobienie władzy i siły. Tylko tam autorytet ich władzy poprzez poświęcenie przez papieża stawał się czymś świętym. Rzym był centrum Europy i całej cywilizacji europejskiej przez wieki.

Niemal każda ulica, każdy zaułek starego Rzymu przemawia do nas historią – architektoniczne dzieła powstawały to na przestrzeni setek wieków – od republiki, królestwa, wczesnego chrześcijaństwa, wieków średnich, renesansu, baroku aż do czasów współczesnych były starannie tworzone przez największych artystów historii. Rzym doświadczał jednak wielu oblężeń, napadów, zniszczeń pozostawiających po sobie liczne blizny i skazy na jej pięknie. Jednakże za każdym razem Wieczne Miasto wracało do swej formy i z obrażeń wyrastały wspaniałe kształty.

Dziś Rzym to nowoczesne, tętniące życiem, niezasypiające miasto. Nowoczesność miesza się tu z tradycją i historią w niespotykanych gdzie indziej proporcjach. Podróż do Rzymu to przygoda na lata - ponoć jedno życie człowieka nie wystarczy, by poznać Rzym w całości.

Informacje praktyczne

• Obywatele polscy korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) na terytorium Włoch jest paszport bądź dowód osobisty
• Na pobyt dłuższy niż 3 miesiące konieczne jest uzyskanie stosownego zezwolenia. W celu podjęcia pracy trzeba uzyskać pozwolenie władz administracyjnych. Gdy cel pobytu jest inny niż turystyczny, należy w ciągu 8 dni od daty wjazdu zgłosić się na najbliższy komisariat policji i złożyć wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt (dokumenty: aktualny paszport lub dowód osobisty, 2 zdjęcia paszportowe, wypełniony formularz, zaświadczenie o celu pobytu i wymagane zezwolenia, zaświadczenie o ubezpieczeniu zdrowotnym.
• Nie ma ograniczeń przy wwozie pieniędzy, ale przy dużych sumach celnik może zażądać złożenia dodatkowych wyjaśnień. Wywieźć z Włoch w gotówce można do 10 tys. EUR.
• Turyści narażeni są we Włoszech przede wszystkim na kradzieże (dokumenty, pieniądze, włamania i kradzieże samochodów).
• Nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych. Nie są wymagane szczepienia. Na pogotowiu, w nagłych przypadkach, pomoc udzielana jest bezpłatnie. Standardowa wizyta lekarska kosztuje około 50 euro. Wizyta specjalistyczna to około 100 euro. Leczenie szpitalne jest dla cudzoziemca bezpłatne, jeżeli został hospitalizowany przez pogotowie (ratowanie życia, choroba zakaźna, poród). W zależności od szpitala, oddziału, udzielanej pomocy jedna doba pobytu kosztuje w granicach 300-600 euro.
• Żadne świadectwo szczepień nie jest wymagane.
• Nie istnieje obowiązek posiadania międzynarodowego prawa jazdy.
• Polskie ubezpieczenia komunikacyjne są uznawane. Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest obowiązkowe. Ubezpieczenia osobowe są wymagane przy pobytach innych niż turystyczne. Brak takiego ubezpieczenia przy pobycie turystycznym nie stanowi przeszkody w uzyskaniu pomocy medycznej na pogotowiu, ale tylko w nagłych wypadkach.
• We Włoszech należy posiadać kamizelkę odblaskową w samochodzie w kolorze zielonym lub pomarańczowym. Brak takiej kamizelki jest karany mandatem w wysokości około 100 Euro.
• Oczekując zniżek na różnego rodzaju usługi powinniśmy zabrać ze sobą międzynarodową legitymację studencką (ISIC) i nauczycielską (ITIC), chociaż ta druga jest rzadziej respektowana. Przydać się też może, legitymacja schronisk młodzieżowych (PTSM) oraz Międzynarodowa Karta Kempingowa (ulgi od 10 do 40 %). Ze zniżkami możemy spotkać się w różnych sytuacjach i miejscach, począwszy od noclegów a kończąc na biletach wstępu.
• Samochód można wypożyczyć od 23 roku życia mając prawo jazdy co najmniej od 12 miesięcy.
• MasterCard, American Express i Visa są powszechnie akceptowane. Czeki podróżne można zrealizować w każdym banku.
• Woda jest uzdatniana, ale najlepszym rozwiązaniem jest picie wody butelkowanej.
• Drogi są dobre, ale Włosi nie są dobrymi kierowcami, mimo to lubią szybką jazdę (często „na trzeciego”). Znaki drogowe są jak w pozostałych krajach Europy, ale drogowskazy pisane są po włosku.
• Informacja turystyczna jest bardzo rozwinięta, i wszędzie turysta zostanie szybko i sprawnie obsłużony. Podróżując po Włoszech szukajmy informacji w biurach „Ufficido di Infomazione e Accoglienze Turistica” lub „Ente Provinciale Turismo”. Ważne numery telefonów: 113 – nagły wypadek, 116 - awaria samochodu; 170 – telefon dla anglojęzycznych osób.
• Fotografowanie i filmowanie nie jest dozwolone we wszystkich miejscach, niekiedy konieczne jest uiszczenie odpowiedniej opłaty. Pamiętajmy , że zabronione jest fotografowanie budynków rządowych (np. poczt, banków, stacji, mostów itp.) i wojskowych.
• Odpowiedni strój obowiązuje w niektórych świątyniach i miejscach pamięci narodowej, kolana, ramiona, łokcie i głowa powinny być zakryte. Podczas mszy lub nabożeństw ograniczmy fotografowanie do minimum oraz unikajmy głośnych rozmów.

Mapa

Klimat i pogoda

Klimat jest dość zróżnicowany i zależy od konkretnego miejsca. Pomijając wysokie góry, gdzie jest bardziej "ekstremalnie", w głębi półwyspu, w jego północnej części (doliny Po i Adygi, linia od Turynu po Wenecję) klimat jest kontynentalny, wilgotny, ze stosunkowo chłodną zimą i ciepłym latem.

Obszary wybrzeża (za wyjątkiem północno-wschodniego fragmentu) to klimat śródziemnomorski, ze stosunkowo ciepłą zimą i ciepłym latem (na południu wręcz gorącym). Wilgotno głównie zimą, latem jest sucho.

Poza tym, im miejsce jest usytuowane wyżej i bardziej w głębi lądu, tym jest chłodniej.

Najzimniejszym miesiącem jest styczeń ze średnią temperaturą od 0 °C w dolinie Po, do 12 °C w Cagliari. Śnieg pada nie tylko w górach, ale i popada w północnych i środkowych Włoszech. Natomiast najcieplejszym miesiącem jest na północy lipiec (32–35 °C) i na południu sierpień (38–42 °C).

W sierpniu, bardziej na północ jest już więcej opadów i burz aniżeli w lipcu. Jeśli więc udajesz się do Toskanii lub Veneto, lepiej to zrobić w lipcu, niż w sierpniu.